Ο καλός, ο κακός και ο μέτριος.
Τρείς πολύ διακριτές φιγούρες μέσα στο σούρουπο. Σε όλα τα σούρουπα. Εξαιρετικοί τσελίστες που κινούνται και μετακινούνται σαν κάποιος τους φωνάξει. Δεν ντρέπονται και δεν βαριούνται να κάνουν ολόκληρο ταξίδι από την μία φαντασία στην άλλη και έτσι μεταλλαγμένοι να συνεχίσουν να βασιλεύουν στην αυτοκρατορία τον τσελιστών. Ξέρουν ότι άλλο λόγο ύπαρξης δεν έχουν. Όχι ότι είναι ανύπαρκτοι αλλά ότι μπορούν να γίνουν. Κατά βούληση κι’ επιθυμία.
Το πρακτέο χωρίς το πηλίκων, η μέγιστη πράξη χωρίς το νόημα, η γνώση χωρίς την ομορφιά. Χαμένος χρόνος, κακός χαμένος χρόνος σαν συμπαντική χοληστερόλη. Κακός ή και καλός. Τροφοδοτεί ή εκμηδενίζει το σώμα. Αόρατος ο τροφοδότης αόρατο και το σώμα. Μια αίσθηση μονάχα ερημιάς και εγκατάλειψης. Μια αίσθηση πραγμάτων που θεωρούνται σωστά από αυτούς που τα θυμούνται διότι δεν τα θυμάται πια κανείς και είναι προνόμιο αυτόν που θυμούνται να ψεύδονται ατιμώρητα.
Η θεωρία της επικαιρότητας λέει « Εάν δεν μου δόσεις αυτά που νομίζω ότι μ’ ανήκουν θα αρπάξω μόνος μου εκείνα που νομίζω ότι δεν ανήκουν και στους άλλους.»
Γιάννης πίνει – Γιάννης κερνάει.
Ο Οινοποιός
